Calvyn se vierde diens, die doktore-amp, en artikel 18 van die kerkorde van Dordrecht 1618 en 1619: ’n Kritiese refleksie

Abstract

Die artikel fokus op Calvyn se besondere rol in die formulering van artikels 2 en 18 van die kerkorde van Dordrecht 1618 en 1619. Hierdie kerkorde word steeds deur ’n groot aantal gereformeerde kerke in die wêreld aanvaar en gebruik.

Onderwerpe en probleme wat aangeraak word, sluit vrae in soos die volgende: Wie is verantwoordelik vir die onderrig van Teologie? Is die tradisie geldig dat daar naas die drie dienste van Woordbedienaar, ouderling en diaken ook ’n vierde diens bestaan, naamlik dié van doktor in die Teologie? Kan hierdie tradisie, wat hoofsaaklik op die standpunte van Bucer en Calvyn berus, met die gegewens in die Bybel versoen word?

Besondere aandag word aan die volgende aspekte gegee:

• Historiese gegewens oor doktor in die Teologie met besondere verwysing na die standpunte en invloed van Calvyn.
• ’n Kritiese evaluering van die begronding van die vierde diens op die Bybel.
• Die verhouding tussen teologiese opleiding in die konteks van die kerk en/of ’n universiteit.
• Besondere aandag word gegee aan die situasie in die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika ten opsigte van die funksionering van hierdie vierde diens.

Van die belangrikste konklusies wat gemaak word, is die volgende: die kerk het deur die eeue ’n besondere waardering en respek gehad vir die taak en funksie van die doktore in die Teologie. Dit het inderdaad tot groot seën van die kerke gedien. Calvyn se standpunte het dikwels tot verwarring aanleiding gegee, maar andersyds ook bygedra tot die erkenning van die belangrike funksie of taak wat hierdie vierde diens kerklik verrig. Net so vervul die doktore in die Teologie ’n besondere wetenskaplike rol aan teologiese fakulteite van universiteite.

Calvin’s fourth office, the doctor ministry, and article 18 of the church order of Dordrecht 1618 and 1619: A critical reflection. This article focuses on Calvin’s special role in the ecclesiastical formulation of articles 2 and 18 in the church order of Dordrecht 1618 and 1619, which is still retained in a large number of reformed church orders in the reformed fellowship of churches.

Topics and issues which are addressed include questions such as: Who is responsible for the teaching of Theology? Is the tradition valid that the doctorial or professorial office in theology exists as a fourth office beside that of ministers, elders and deacons? Is this tradition, which mainly rests on the views of Bucer and Calvin, correct in terms of the Bible?

Particular attention to the following aspects is given:

• Historical data on the doctor ecclesiae focusing on the views and influence of Calvin.
• A critical evaluation of the foundation of the fourth office on the Bible.
• The relationship between theological training in the context of a church and/or a university.
• A special investigation of the situation within the Reformed Churches in South Africa in this regard.

Important conclusions are made, for example that the church through the ages had a very high esteem and respect for the office of the doctor in Theology; that this fourth office is still retained in many reformed churches, with great blessing. Calvin’s views did cause some confusion on the one hand, but on the other hand it contributed to the acknowledgement of the important function the doctors in Theology have on behalf of the church and in the faculties of Theology at universities.