Yahweh’s ‘lord’ and Unrestrained Evil: An Exegesis of Psalm 110

Abstract

This article consists of an exegetical investigation of Psalm 110 and assumes that the psalms function in one sense as prayers, which can be prayed authentically by modern worshippers. Consequently, the specific images of hostile acts of war present a challenge as prayer. The methodology involves the investigation of the text from a grammatico-historical perspective by using selected sources from the 19th century to the present. The meaning of the violent images of enmity and the defining characteristics of the enemy are determined through understanding the perceived suffering of the psalmist. Special attention is given to the role of the phrase םֻאְנָּהוהְי, the identification of יִֹנדַאל and defining the enemy. The conclusions of the exegesis support a more traditional interpretation of יִֹנדַאל and characterise the recalcitrant enemies in an eschatological framework.

Jahwe se ‘heer’ en onbeteuelde boosheid: ’n Eksegese van Psalm 110. Hierdie artikel is ’n eksegetiese ondersoek van Psalm 110 en gaan van die veronderstelling uit dat die psalms in ’n sekere sin gebede is wat deur moderne gelowiges gebid kan word. Die spesifieke uitbeeldings van vyandige oorlogsdade stel egter ’n uitdaging aan dié gebed. Die metodologie behels die ondersoek van die teks vanuit ’n grammaties-historiese perspektief deur uitgesoekte bronne vanaf die negentiende eeu tot tans te gebruik. Die betekenis van die geweldadige uitbeelding van vyandigheid en die omskrywende karaktertrekke van die vyand word bepaal deur die verstaan van die waarneembare lyding van die psalmskrywer. Daar word besondere aandag gegee aan die rol van die frase ָהוְהיּםֻאְנ, die eiening van יִֹנדַאל en die omskrywing van die vyand. Die slotsom van die eksegesis ondersteun ’n meer tradisionele interpretasie van יִֹנדַאל en tipeer die onversetlike vyand in ’n eskatalogiese raamwerk.