’n Beoordeling van die Skrifberoep ten opsigte van die doodstraf

Abstract

In die lig van die Christelike etiek is ’n beroep op die Skrif ’n sine qua non waar ’n standpunt in verband met ’n etiese vraagstuk ingeneem word. Met ’n beroep op die Skrif is die probleem ongelukkig nie sonder meer opgelos nie. Die verskillende vertolkings van die Skrif het tot gevolg dat etici met teenoorgestelde standpunte hul op dieselfde Skrifgedeeltes beroep. Dit is egter nie voldoende om slegs ’n goeie uiteensetting van vertrekpunte of selfs hermeneutiese reëls te gee nie. Die Christelike etikus moet ’n grondige kennis van die werklikheid hê – etiek word eenvoudig nie in ’n vakuum beoefen nie. In hierdie artikel is ’n beoordeling gedoen van die Skrifberoep ten opsigte van die doodstraf. In die artikel is aangetoon dat die Skrif ten spyte van goeie hermeneutiese vertrekpunte gemanipuleer kan word om die etikus se eie voorveronderstelling te weerspieël.

An adjudication of the use of Scripture regarding capital punishment. The use (recall) of Scripture is, in light of Christian ethics, a sine qua non when a position with regard to an ethical problem is assumed. A simple interpretation of Scripture does not necessarily settle the problem. Different interpretations of Scripture result in a difference of opinions even when the same Scriptural texts are used. It is therefore simply not sufficient to note a fair explanation of departure points or hermeneutical principles. The Christian ethicist should have an intimate knowledge of reality – ethics is not practised in a vacuum. In this article an adjudication of the use or interpretation of Scripture in the light of capital punishment was conducted. In this article it was shown that Scripture is most often misused despite of fair hermeneutical principles only to reflect the ethicist own preconceived ideas.